Sürgün

Sürgün dediğin illa 50’lerdeki sürgünler gibi, 80 sonrasındaki vatan hasretleri gibi olmaz ki...
Günümüzde de sürgünler var...
Bir örnek vereyim:
Oyuncu Mustafa Alabora, Çukurcuma Bahar’da doğum gününü kutluyor...
Arkadaşları orada...
Eşi, dostu orada...
Sevdikleri orada...
Herkes orada...
Bir tek kim yok?
Oğlu Memet Ali Alabora...
Nerede oğlu?
Gezi Parkı olayları sırasında bu ülkenin en yetkili ağızları tarafından açık hedef gösterildiği, iktidarın hışmına uğradığı için gönüllü sürgünde...
Uzun süre şehir dışındaki evinden dışarı çıkmamıştı, Cihangir’e bile gelmez olmuştu...
Daha sonra yurtdışına gitmişti...
Halen yurtdışında diye biliyorum...
İşte babasının doğum gününe bile gelemiyor, ortalarda görünmek istemediği için, tehditler aldığı için...
Biz böyle bir ülke mi olacaktık...
Tahammülsüz, hoşgörüsüz, baba-oğulu bile ayıran...
Ana-oğulu bile birbirine göstermeyen...
İnsanları evlere kapatan, sürgün hayatı yaşatan...
Yazık...

Cengiz Semercioğlu - Hürriyet