Eurovision Şarkı Yarışması vesilesiyle , işte Cannes'da düzenlenen 1961 baskısının büyük ama tamamen unutulmuş galibi: Jean- Claude Pascal ve şarkısı “We Lovers” . Şarkı Lüksemburg'u temsil ediyor - dört yıl sonra çok ünlü “Poupée de wax, doll de son” ile yarışmayı kazanan France Gall gibi. Çok daha az ünlü, köpekleri terk ediyoruz gibi terkedilmiş şarkıların acil stop kasetinde unutulan "We Lovers", 1961 yazının en büyük hitlerinden biri olacak...Bugün, çok modern olduğu zamanlarda kesinlikle artık kimseyi ilgilendirmiyor , ama bunu çok az insan fark etti.
Dönemin büyük bir imzası olan Maurice Vidalin'in , çok "foto-roman" bir çekiciliği ve örnek bir diksiyonu olan bir şarkıcı olan Jean-Claude Pascal tarafından yorumlanmış bir metnidir...
İlk başta eski bir Martini reklamındaki şarkı gibi geliyor kulağa ... Biraz salon ezgisi, biraz caz ezgisi - zamanın çeşitliliğine özgü... Ve ilk bakışta zararsız, hikayesini anlatan bir metin. bir aşk… ama engellenmiş bir aşkla :
" Biz aşıklar. Bizi ayırmak istiyorlar. Bizi engellemek istiyorlar. Mutlu olmak” : Aile kavgası mı? Zina? Bütün bunlar mümkün. Bütün bunlar zaten oldu.
"Biz aşıklar. Cehennem gibi görünüyor. Bizi kim izliyor. Ya da demir ve ateş” : Bu noktada bir aşk hikayesinde ne cehenneme ya da ateş ve demire yol açabilir? Belli ki aşıkların cinsel yönelimi ! Çok zekice bir şekilde, "We Lovers"ın sözleri, kahramanlarının cinsiyetini belirleyemeyeceğimiz şekilde inşa edilmiştir. Ancak alt metin, eşcinselliğe karşı ayrımcılık yapmaktan zevk alan toplumun (biz 1961'deyiz) gözünde aşklarını özgürce yaşayamayan iki adam hakkında bize iyi konuşuyor . Metin kanıtı:
"Doğru, aptallar ve kötü adamlar. Bize zarar ver, bize oyun oyna. Yine de hiçbir şey daha açık değildir. Sadece aşk ” : 58 yıl sonra sayıları az da olsa hala “zarar vermek” için orada olan bu aptallar ve bu hainler…
Kendisi de eşcinsel olan Jean-Claude Pascal, Maurice Vidalin'in gerçekten bir cinsel azınlığı çağrıştıran ( "Onlara karşı hiçbir şey yapamayız. Onlar bin birdir ikidir" ) metnindeki bu çift anlamı daha sonra fark edecek ve bir tür cinsellik iletiyor. Gelecek nesillere verilen söz…
“ Ama saat vuracak. Daha az zor geceler. Ve seni sevebilirim. Şehirde bunun hakkında konuşmadan. Söz veriyorum. Yazıyor” : 1961'de siyasi talepler etrafında eklemlenmiş bir yapı, hiçbir söylem yok ve yine de Jean-Claude Pascal'ın şarkısı eşcinsel hareketinin devrimini ( “saat vuracak” ) duyuruyor . Bu aptal Eurovision şarkısı bu nedenle vizyonerdir ve kurtuluşa götürecek bir mücadelenin programını ( “söz verilir, yazılır” ) içerir…
Jean-Claude Pascal'ın şarkısında inanılmaz olan şey, bir kez daha böyle, dokunmuş gibi görünmeden, şimdiden bir protesto şarkısı olmasıdır : “Biz aşıklar. Güneş bizim için parlıyor. Ve biz iyi Tanrı'nın dizlerinde uyuruz. Biz aşıklar. Bize hak verdi. Mutluluğa ve neşeye. iki olmak »
Bu şarkının , onun haberi olmadan, her şeyi anladığını ve sıklıkla suçlanan ve ikinci sınıf vatandaşa indirgenen eşcinsellerin hakları için verilen mücadeleye dair her şeyi öngördüğünü düşünmek çılgınca ...
"Yani, sevgisizler, sevilmeyenler. Kendimizi aklamak zorunda kalacağız. Hiç kınanmamış olan sen. Biz aşıklar. Sensiz yaşayacağız. Çünkü cennet bizimle” Oscar törenindeki bir konuşma kadar güzel ve Eurovision tarihinde sessiz bir mikro devrim . Aynı zamanda, 1961'de herkesin ateşten başka bir şey görmediği ve hiç kimsenin (veya birkaç kişinin) kripto-gey mesajını kavramadığından beri hiç yaşanmamış bir skandal olarak.
Nasıl bir metin, hatta bir Eurovision şarkısı bile tek bir anlama gelebilir ve bunun tam tersi...
LGBTİ söyleminin gizli öncüsü Jean-Claude Pascal'dan bu yana , ancak biraz muhasebeci bir bakışla işler biraz daha gösterişli hale geldi… Eurovision, queer teorisinin popülerleşmesi için sıklıkla bir vitrin görevi gördü…