Öyle. Öyle. Her şeyden vazgeçtim, iş almayı bir yana mesela TRT’de bir program yapmıştım, herkesinkinin tekrarı var, benimkinin yok. Çünkü şöyle bir şey oluyor. Bir kere deniyorlar. Bir telefon açıyorlar, iftara davet ediyorlar, ondan önce kahvaltıya davet ettiler. Ben saygısızlık yapmıyorum ama gitmiyorum da. Çünkü biliyor onlar da. Onlarında olduğu bir toplantında şarkı söylemişliğim de var. Ee şimdi görüyorlar yani. Onlar da aptal değil. Neticede nasıl durduğumu görüyorlar. Çünkü onlara, “Ahh diyerek hoş geldiniz” gibi şeyler yapmıyorum. Başarılar dilerim, inşallah iyi şeyler yaparlar ama ben inanmadığım bir şeyi yapamam. Sırf bana faydalı olacak diye… Sadece bu Twitter’daki meselelerden kızım yüzünden endişeleniyorum. Şevval’e söyledim, o da bana, “Hayır anne, Türkiye’nin bir şeyleri açık yürekle söyleyecek insanlara ihtiyacı var. Seninle övünüyorum. Başkalarını boş ver’’ dedi...
Bu ülke içinde ülke kurmuş gibi bir durumunuz var.
Denilebilir. Ben kendi ülkemde yaşıyorum gerçekten. Küçücük bir evim var. Ben sosyalistim, hoşlanmıyorum mülkiyetten. Bir tane 90 model bir arabam var ve hala onu kullanıyorum. Dalyan’da bir köy evim var. Artık oraya da gitmiyorum, satacağım. Çünkü çok değer verdiğim, canım ciğerim birisini kaybettim. Ondan sonra oraya da gidemiyorum. Ve belki karavanda yaşayacağım, belki çadırda. Şimdi oturduğum zaten kızımın evi. Komik yaşıyorum. Stüdyo tarzı bir ev. Küçük yaşamayı severim ben. Elim her yere değmeli evde. Çok daha önce oturduğum ev 250 metrekareydi. Bir gün bir indim ve bir baktım ki 1.5 ay olmuş ben aşağıya inmemişim. Çok yoğun çalıştığım bir dönemdi ve dedim ki, ben bu evde oturmam’. Çünkü küser bana her eşya, her duvar. Birde öyle bir eşya duygusallığım var. Mesela otel terliği giyerim atarken teşekkür filan ederim. Böyle garip huylarım var.
“Mülkiyete karşıyım” lafınız bile bizi nelerin peşinde olduğumuz konusunda bir kez daha düşündürtüyor.
Mülkiyet insanın sırtında kamburdur. İnsan hele yaşını aldıkça malının mülkünün kime kalacağını düşünür. Ben birçok zenginde bunun olduğunu biliyorum. Ne gerek var? Ben ayaktayken ve yattığımda ne kadar yer kaplıyorsam, toprak üzerinde o kadar geçici hakkım var. Benim pahalı hiç zevklerim olmadı.
Armağan Çağlayan - Radikal