Benim içimde gay bir erkeğin ruhu var

“Bitli Pileyboy” romanıyla bir anda tüm dikkatleri üzerine çeken Arzum Uzun “Kitabının adını neden böyle bir şey koydun’ dedikleri zaman espiri olarak “Kadın bedenimde gay var” derim.

Ar­zum Uzun, son dö­nem­le­rin en çok ko­nu­şu­lan ve çok sa­tan ki­tap­la­rın­dan bi­ri olan ‘Bit­li Pi­ley­bo­y’­un ya­za­rı. O, çar­pı­cı ka­le­miy­le biz­le­ri et­ki­le­me­yi ve ge­niş bir kit­le edin­me­yi ba­şar­dı… Ta­bir uy­gun­sa, dur­du­ğu yer­de du­ra­mı­yor, kı­pır kı­pır. Ki­ta­bı ise şe­hir­de yal­nız bir ka­dın ol­ma­yı, ün­lü­ler ale­min­de aşk ve in­san iliş­ki­le­ri­ni bü­tün çıp­lak­lı­ğıy­la göz­ler önü­ne se­ri­yor. İyi kur­gu­lan­mış ki­tap, su gi­bi akı­yor. Uzu­n’­la ye­ni ki­ta­bı­nı ko­nuş­tuk. Şim­di si­zi onun çıl­gın dün­ya­sı ile baş ba­şa bı­ra­kı­yo­rum…
- Kim­dir Ar­zum Uzun?
Ar­zum Uzun 1984 An­tal­ya di­ye baş­la­ya­lım… Mar­ma­ra İle­ti­şim Fa­kül­te­si me­zu­nu­yum. 10 yıl ka­dar ga­ze­te­ci­lik de­ğil der­gi­ci­lik yap­tım. Yan­lış bi­li­nen bir şe­yi de bu­ra­dan dü­zel­te­yim. Ben ha­ya­tım bo­yun­ca ga­ze­te­ci­lik yap­ma­dım. Der­gi­le­r ha­ri­cin­de köşe yazmadım. İki­si fark­lı iş. 2012’de ya­yın yö­net­men­li­ği ya­par­ken ikin­ci ki­ta­bı­mı yaz­mak için der­gi­ci­li­ği bı­rak­tım. Bu yıl da dör­dün­cü ki­ta­bım “Bit­li Pi­ley­bo­y”.
- “Ne­re­de­sin Aş­kı­m” ki­ta­bı­nız Ge­zi sü­re­cin­den mi esin­len­di?
Onu şöy­le an­la­ta­yım. “Sü­per Ze­ki Bir Ka­dı­nın Über Sa­lak Hi­ka­ye­si­” bir se­ri sü­per-über se­ri­si ve onun ikin­ci ki­ta­bı ola­cak­tı, yaz­mış­tım. Bir ev­le­ne­ne­me hi­ka­ye­si an­la­tı­lı­yor­du. Ama ara­ya Ge­zi sü­re­ci gir­di. Ora­da LGBT’­nin bir­leş­ti­ri­ci tav­rı­na se­lam çak­mak is­te­dim.

Dost­luk var…

- Ge­zi­’de bir çok si­vil top­lum ku­ru­lu­şu var­dı ama se­nin ön pla­na çı­kar­dı­ğın LGBT…
LGBT be­nim ne­re­dey­se ço­cuk­lu­ğum­dan be­ri iç içe ol­du­ğum bir olu­şum. Sü­per-Über se­ri­sin­de Er­dem di­ye bir ka­rak­te­r var. Pa­ra­lel hi­ka­ye­de gay iliş­ki, bir er­kek­le, bir ka­dı­nın çok ya­kın dost­lu­ğu an­la­tı­lı­yor.

Kıskanç değilim çok takıntılıyım
- Ta­kın­tı­la­rı­nız var mı?
Çok… Ben Ob­se­sif Kom­pül­si­fim. Ra­po­rum var. Cid­di ta­kın­tı­lı bi­ri­yim ya­ni. Her­ şey kö­tü ge­le­bi­lir. Ama çok ça­buk iğ­re­ti olu­rum. Nor­mal­de bir in­sa­nın 10 se­ne son­ra iğ­re­ti ola­ca­ğı şe­ye ben ilk gö­rüş­te iğ­re­ti ola­bi­li­rim. Böy­le bir du­rum var.
- Kıs­kanç­lık var mı?
Kıs­kanç de­ği­lim ama say­gı­sız­lı­ğı kal­dı­ra­mı­yo­rum. Ben çok sa­ğa-so­la oy­na­yan er­kek­le­ri sev­mi­yo­rum.

Çocukluğum yalnız geçti

- Ço­cuk­luk­tan iti­ba­ren var mıy­dı ile­ri­de bir ki­tap çı­kar­ma dü­şün­ce­si…
Ben ken­di­mi şöy­le ha­tır­lı­yo­rum. Çok uzun sü­re tek ço­cuk­tum, zor­la kar­deş yap­tı­ra­na ka­dar. Az ön­ce zor­la yap­tır­dım di­ye söy­le­mem on­dan. Ben çok yal­nız bir ço­cuk­tum. An­ne­an­nem ve ba­ba­an­nem bü­yüt­tü be­ni. An­nem, ba­bam ça­lış­tı­ğı için. On­la­rı gö­rüp bir ye­tiş­kin gi­bi bü­yü­düm. Ya­şıt­la­rı ile uyum sağ­la­mak­ta zor­la­nan bir ço­cuk­tum. Oku­ma-yaz­ma­yı ken­di ken­di­me öğ­ren­mi­şim.

Aşka inanmam

- Aşk ilişkisine gelelim… Sevgiliniz var mı?
Maalesef yok… İki senedir düzenli bir ilişkim yok. Tabii ki flört ettiğim insanlar oldu. Ben aşk ilişkisine inanan biri değilim.

Beyoğlu herkes için yetimhane!
 Be­yoğ­lu­’nu ‘her­ke­sin bir­bi­ri­nin es­ki­si­ni giy­di­ği bir ye­tim­ha­ne­ye ben­ze­ti­yor­su­nuz. Ger­çek­ten böy­le mi?
İn­san­lar­da ye­tim psi­ko­lo­ji­si di­ye bir şey var gör­dü­ğüm. Şöy­le bir şey­:
Anadolulu mantık
Ba­na bu­nu yap­tı­lar, ben mağ­du­rum psi­ko­lo­ji­si, ya­ni baş­la­rı­na ge­lenlerin so­rum­lu­lu­ğu­nu al­mak ye­ri­ne kar­şı­sın­da­ki­ne yan­sıt­mak is­te­yen in­san pro­fi­lin­den bah­se­di­yo­rum. Do­la­yı­sıy­la ye­tim­ha­ne­ye ben­zi­yor ben­ce. Ben An­tal­ya­’da bü­yü­düm. İn­san kız ar­ka­da­şı­nın es­ki er­kek ar­ka­da­şıy­la çık­maz. Bu çok Ana­do­lu­lu bir man­tık ola­bi­lir.

Ger­çek, maalesef gü­zel şey de­ğil

 Ki­tap­ta an­lat­ma­dı­ğı­nız özel bir olay var mı?
Bir sü­rü hi­ka­ye var. Ki­tap­ta bi­re bir an­lat­tı­ğım hiç­bir şey yok. Eğer an­lat­mış ol­say­dım Tür­ki­ye­’de bir çok in­san evin­de otu­ra­maz­dı. Ki­tap­ta da ya­zı­yor za­ten “Ger­çe­ği is­te­me­yen bi­ri­ne ve­rir­se­niz ko­ya­cak yer bul­ma­z”. Ger­çek, gü­zel bir şey de­ğil­.
n Gü­nü­mü­ze yaptığınız bir
gön­der­me var mı?
Bü­tün ya­zar­lık ka­ri­ye­ri­mi şe­kil­len­di­ren bir şey var as­lın­da. Ben bu­gü­nü ta­ri­he not dü­şü­yo­rum tek­nik ola­rak. İn­san­lar bu­gün ne ol­du­ğu­nu bu ki­tap­la öğ­re­ne­cek.