HDP bugün açık ki seçime gidilirken AKP karşısındaki gönül rahatlığıyla desteklenebilecek tek sol alternatif.
Matematiksel olarak da siyasi olarak da Meclis’i girememesi doğrudan AKP’ye yarayacak tek siyasi parti.
HDP Kürt Hareketi’nin etkisi, gücü sayesinde açtığı kanaldan bütün ötekileri siyasette görünür kılan bir çatı işlevi görüyor. Bu anlamıyla siyasette adetaçığır açtı. Bugün CHP’de seçilecek yerden bir Ermeni aday varsa bu kuşkusuz HDP sayesinde.
HDP’nin en devrimci tarafı yok sayılanların, ezilenlerin, dışlananların partisi olması.
Lakin seçim listeleri açıklandığında, sanırım HDP’yi bu şekilde gördüğüm için bir nokta gözüme fazla takıldı. Yazmadan edemeyeceğim.
Öncesinde bir kaç kelam etmek gerekirse aslında listeler beklediğimiz gibiydi. Özellikle sosyalist hareketin tarihinden gelen isimlere verilen yer aslında beklediğimizden de fazlaydı. Kadınlar, Aleviler, şeriatçılar, sendikacılar, sivil topulm örgütü yöneticileri listelerde yer buldu.
Ama bir kesim bulamadı: LGBTİ’ler.
HDP, LGBTİ’lerin açıkça çalışma yaptığı –LGBTİ komisyonu var-, yönetici olduğu, bu konuda duyarlı bir parti. Programında ayrılan bir paragraf var, şöyle diyor: “Partimiz, heteroseksizmi bir tür ırkçılık olarak görür. Lezbiyen, gey, biseksüel ve transseksüellerin (LGBT) maruz kaldıkları homofobi ve transfobi temelli ayrımcılığa ve şiddete karşı mücadele eder. LGBT bireylerin özgürleşmesinin heteroseksüelleri de özgürleştireceğini savunan Partimiz, heteroseksüelliği zorunluluk olarak gösteren ve dayatan nefret söylemine ve nefret suçlarına karşı mücadele eder.”
Gel gör ki bunca lafa rağmen hiçbir LGBTİ aday HDP’de ‘seçilecek’ bir yerden aday olamadı.
HDP görüşleri itibariyle bir BBP’liden farkı olmayan Altan Tan’ı kapsadı ama vitrine çıkaracak eşcinsel bir adayı nedense kaldıramadı.
Bunu LGBTİ’lerin mesela Aleviler kadar örgütlü olmamasına, adaylarını dayatamamasına da bağlayabilirsiniz.
Ama ben meselenin başka olduğunu düşünüyorum.
Bana kalırsa HDP Yönetimi Kürt nüfusundaki geniş muhafazakar tabanın tepkisinden ve bölgedeki rakibi şeriatçı Hüda-Par’ın ve AKP’nin bu meseleyi sıklıkla aleyhine kullanmaya çalışmasından dolayı bu konuda geri adım attı.
Reel siyasetin ihtiyaçları ‘radikal demokrasiye’ galip geldi.
Bu bence tehlikeli bir teslim oluş. Radikal demokrasi ile liberalizm arasında bu özgürlükler ve kimliklerin meselesinde geçirgen bir çizgi var.
Nedir o?
Liberaller de aslında kağıt üstünde, programında LGBTİ haklarını ya da Kürtlerin eşitliğini savunabilir.Bir eşcinsel liberal bir partide temsilci olarak bulunabilir.
Liberaller de tüm kimliklere özgürlük söylem bazında diyebilir.
Radikal Demokratik programın önemli farkı kimliklerin, mağdurların temsilinden çok onların özgürleşmesi, özneleşme sürecisinin taşıyıcı zemini olma iddiasıdır. Liberallerden farklı olarak söz, yetki ve karar süreçlerine 'ötekileri' katabilmesi, onların değerleriyle hemhal olabilmesidir.
HDP muhafazakarlar karşısında geri adım atarken sanki radikal demokrasi iddiasından da biraz geri adım attı. Klasik Türk parlamenter siyaseti çizgisine kendisini çekti.
Bu da iyi bir işaret değil.
Bir diğer mesele de, bence çok önemli; 9 milyon engellinin olduğu ülkede HDP’nin engelli bir adayı seçilecek yerden göstermemesi. Programında engelliler için de bir paragraf olan bir parti bu ülkenin en çok dışlanan kesimlerinden birisinin temsilcisini nasıl aday göstermez?
Bu inanılır bir şey değil gerçekten. Engelsiz bir vekilin engelli insanları temsil etmesi radikal demokrasi iddiası ile uyumlu mu?
Bazıları HDP’nin sorusunun kimlik siyaseti olduğunu düşünüyor. Bana kalırsa bu doğru değil, sınıf mücadelesi günümüz şartlarında kimlik mücadeleleri olarak tekamül ediyor. Bunlar anti kapitalist bir çizgide bir siyasi program etrafında bir araya getirilebilir.
HDP’nin sorunu kimlik siyaseti, radikal demokrasi değil. Öznelerin dönüştürücü gücünü açığa çıkaracak radikallikten korkması, çekinmesidir. Bu çekinme HDP'yi bir burjuva siyasetine dönüştürebilir.
http://www.turnusol.biz/public/makale.aspx?id=22736&pid=19
Matematiksel olarak da siyasi olarak da Meclis’i girememesi doğrudan AKP’ye yarayacak tek siyasi parti.
HDP Kürt Hareketi’nin etkisi, gücü sayesinde açtığı kanaldan bütün ötekileri siyasette görünür kılan bir çatı işlevi görüyor. Bu anlamıyla siyasette adetaçığır açtı. Bugün CHP’de seçilecek yerden bir Ermeni aday varsa bu kuşkusuz HDP sayesinde.
HDP’nin en devrimci tarafı yok sayılanların, ezilenlerin, dışlananların partisi olması.
Lakin seçim listeleri açıklandığında, sanırım HDP’yi bu şekilde gördüğüm için bir nokta gözüme fazla takıldı. Yazmadan edemeyeceğim.
Öncesinde bir kaç kelam etmek gerekirse aslında listeler beklediğimiz gibiydi. Özellikle sosyalist hareketin tarihinden gelen isimlere verilen yer aslında beklediğimizden de fazlaydı. Kadınlar, Aleviler, şeriatçılar, sendikacılar, sivil topulm örgütü yöneticileri listelerde yer buldu.
Ama bir kesim bulamadı: LGBTİ’ler.
HDP, LGBTİ’lerin açıkça çalışma yaptığı –LGBTİ komisyonu var-, yönetici olduğu, bu konuda duyarlı bir parti. Programında ayrılan bir paragraf var, şöyle diyor: “Partimiz, heteroseksizmi bir tür ırkçılık olarak görür. Lezbiyen, gey, biseksüel ve transseksüellerin (LGBT) maruz kaldıkları homofobi ve transfobi temelli ayrımcılığa ve şiddete karşı mücadele eder. LGBT bireylerin özgürleşmesinin heteroseksüelleri de özgürleştireceğini savunan Partimiz, heteroseksüelliği zorunluluk olarak gösteren ve dayatan nefret söylemine ve nefret suçlarına karşı mücadele eder.”
Gel gör ki bunca lafa rağmen hiçbir LGBTİ aday HDP’de ‘seçilecek’ bir yerden aday olamadı.
HDP görüşleri itibariyle bir BBP’liden farkı olmayan Altan Tan’ı kapsadı ama vitrine çıkaracak eşcinsel bir adayı nedense kaldıramadı.
Bunu LGBTİ’lerin mesela Aleviler kadar örgütlü olmamasına, adaylarını dayatamamasına da bağlayabilirsiniz.
Ama ben meselenin başka olduğunu düşünüyorum.
Bana kalırsa HDP Yönetimi Kürt nüfusundaki geniş muhafazakar tabanın tepkisinden ve bölgedeki rakibi şeriatçı Hüda-Par’ın ve AKP’nin bu meseleyi sıklıkla aleyhine kullanmaya çalışmasından dolayı bu konuda geri adım attı.
Reel siyasetin ihtiyaçları ‘radikal demokrasiye’ galip geldi.
Bu bence tehlikeli bir teslim oluş. Radikal demokrasi ile liberalizm arasında bu özgürlükler ve kimliklerin meselesinde geçirgen bir çizgi var.
Nedir o?
Liberaller de aslında kağıt üstünde, programında LGBTİ haklarını ya da Kürtlerin eşitliğini savunabilir.Bir eşcinsel liberal bir partide temsilci olarak bulunabilir.
Liberaller de tüm kimliklere özgürlük söylem bazında diyebilir.
Radikal Demokratik programın önemli farkı kimliklerin, mağdurların temsilinden çok onların özgürleşmesi, özneleşme sürecisinin taşıyıcı zemini olma iddiasıdır. Liberallerden farklı olarak söz, yetki ve karar süreçlerine 'ötekileri' katabilmesi, onların değerleriyle hemhal olabilmesidir.
HDP muhafazakarlar karşısında geri adım atarken sanki radikal demokrasi iddiasından da biraz geri adım attı. Klasik Türk parlamenter siyaseti çizgisine kendisini çekti.
Bu da iyi bir işaret değil.
Bir diğer mesele de, bence çok önemli; 9 milyon engellinin olduğu ülkede HDP’nin engelli bir adayı seçilecek yerden göstermemesi. Programında engelliler için de bir paragraf olan bir parti bu ülkenin en çok dışlanan kesimlerinden birisinin temsilcisini nasıl aday göstermez?
Bu inanılır bir şey değil gerçekten. Engelsiz bir vekilin engelli insanları temsil etmesi radikal demokrasi iddiası ile uyumlu mu?
Bazıları HDP’nin sorusunun kimlik siyaseti olduğunu düşünüyor. Bana kalırsa bu doğru değil, sınıf mücadelesi günümüz şartlarında kimlik mücadeleleri olarak tekamül ediyor. Bunlar anti kapitalist bir çizgide bir siyasi program etrafında bir araya getirilebilir.
HDP’nin sorunu kimlik siyaseti, radikal demokrasi değil. Öznelerin dönüştürücü gücünü açığa çıkaracak radikallikten korkması, çekinmesidir. Bu çekinme HDP'yi bir burjuva siyasetine dönüştürebilir.
http://www.turnusol.biz/public/makale.aspx?id=22736&pid=19