Orlando’daki gece kulübüne yapılan saldırı yakın Amerikan tarihinin en kanlı saldırılarından biriydi. Onlarca insanın öldüğü saldırı ABD’nin başta bireysel silahlanma olmak üzere birçok temel meselesini gündeme getirdi.
Saldırı homofobik ve köktendincilik motivasyonlu bir saldırı olarak nitelendiriliyor. Hattâ saldırının köktendinci karakteri o kadar sık vurgulanıyor ki meselenin aslında bir nefret eylemi olduğunun üstü örtülüyor. Obama eylemi bir nefret eylemi olarak niteledi, dünyanın birçok noktası gökkuşağı renklerine büründü Orlando için. Saldırının bir başka boyutu ise ölenlerin isimlerinde ortaya çıkıyordu, çoğunlukla hispanik olan bu isimlere baktığınızda saldırının hedeflediği kitleyi daha iyi anlıyorsunuz. Birçok aklıevvel analistin İslami terörizme yaptığı antiemperyalist tipi yakıştırmaların ne kadar anlamsız olduğunu da ılımlı İslam denen modelin sularında hangi düşüncelerin yeşerdiğini de yakından görme fırsatı buluyorsunuz. Dahası saldırganın daha önce Afganistan cumhurbaşkanlığına da aday olmuş babasının, oğlunun eyleminin İslami değil hetero olmayan cinsel yönelimlere ilişkin nefretle ilgili olduğuna dair söylemi LGBTİ bireylere yönelik nefreti meşrulaştırma çabasının en korkunç örneklerinden biri. Zira herkes böyle bir zemin üzerinde muhafazakârların yazık ki buluşabildiğini görebiliyor.
İşte bu nedenle Trump’ın tweet’lerinde “bakın ne kadar haklıymışım” diyerek cihatçı terörizme yaptığı vurgu ve yoksaydığı cinsiyetçi nefret faktörü ABD politikası bağlamında kritik bir eşiği ve iki ana damar yönelimi işaret ediyor. Tanınmak için en çok mücadele eden gruplardan biri olan LGBTİ komünitesine yönelik nefret dalgasını engellemek yerine Trump gibi durumdan vazife çıkaranlar ve Obama gibi meselenin nefret boyutuna da vurgu yapanlar. ABD anaakım medyası ise bakış açısı olarak Trump’tan farklılaşabilmiş değil. Mesele çoğu zaman yalnızca “hangi örgüt” boyutuyla tartışılıyor ve silahlanma ya da nefret faktörü yeterince gündeme dahi getirilmiyor.
Bizim kamuoyuna döndüğümüzde ise Akit gazetesinin “sapkınlık” vurgulu haberi temel olarak bu nefretin temelindeki dinî, kültürel kodların da önemini gösteriyor. Dahası mevcut düşünce dünyamızın gidişatının Batı’daki aşırı sağın yükselişine paralel düşünüldüğünde ne kadar korkunç bir hâl aldığını da gösteriyor.
Mevcut hâliyle Twitter’da yapacağınız en basit arama dahi bu nefret ikliminin her geçen gün katlanarak büyüdüğünü ve nelerden beslendiğini gösteriyor. Birçok fenomen hesap sözkonusu LGBTİ komünitesi olduğunda teker taker dökülüyor. Bazı “cinsellik özgürlüğü” temasıyla parlatılan hesaplar sözkonusu LGBTİ bireyler olduğunda hızla “özlerine dönüyorlar”. Yani Twitter’ın üzerine örttüğümüz renkli ifade özgürlüğü battaniyesinin içinden yenilgi sonrası maç çıkışı holigan seviyesi çıkıyor. Fatih Terim’in maaşından rahatsız olmayıp maçtan sonra içtiği sudan saygısızlık çıkaranlar elbette sözkonusu LGBTİ bireyler olunca affetmeden basıyorlar küfürü ve eylemi dolaylı olarak destekliyor; Akit’in haberine iştirak ediyorlar.
Gerçekten bu ülkede birçoğumuzun güvende olmadığı, çoğunlukla uyuşmadığımız anda ölümümüze her an bir bahane bulunabileceği gerçeğiyle yüzleşiyoruz. Üstelik bu ülkede çoğunluktan olmayanların ölümünü siyasi pozisyon elde etmek için kullanacaklar haricinde pek kimsenin umurunda olmayacağımız da aşikâr. Bir önceki yazıda bıraktığımız yere döndürüyor bu da bizi: Trump’ı uzaklarda aramayın. O kulübü basan caniyi ve destekçilerini de.
Sarphan Uzunoğlu - Taraf
Saldırı homofobik ve köktendincilik motivasyonlu bir saldırı olarak nitelendiriliyor. Hattâ saldırının köktendinci karakteri o kadar sık vurgulanıyor ki meselenin aslında bir nefret eylemi olduğunun üstü örtülüyor. Obama eylemi bir nefret eylemi olarak niteledi, dünyanın birçok noktası gökkuşağı renklerine büründü Orlando için. Saldırının bir başka boyutu ise ölenlerin isimlerinde ortaya çıkıyordu, çoğunlukla hispanik olan bu isimlere baktığınızda saldırının hedeflediği kitleyi daha iyi anlıyorsunuz. Birçok aklıevvel analistin İslami terörizme yaptığı antiemperyalist tipi yakıştırmaların ne kadar anlamsız olduğunu da ılımlı İslam denen modelin sularında hangi düşüncelerin yeşerdiğini de yakından görme fırsatı buluyorsunuz. Dahası saldırganın daha önce Afganistan cumhurbaşkanlığına da aday olmuş babasının, oğlunun eyleminin İslami değil hetero olmayan cinsel yönelimlere ilişkin nefretle ilgili olduğuna dair söylemi LGBTİ bireylere yönelik nefreti meşrulaştırma çabasının en korkunç örneklerinden biri. Zira herkes böyle bir zemin üzerinde muhafazakârların yazık ki buluşabildiğini görebiliyor.
İşte bu nedenle Trump’ın tweet’lerinde “bakın ne kadar haklıymışım” diyerek cihatçı terörizme yaptığı vurgu ve yoksaydığı cinsiyetçi nefret faktörü ABD politikası bağlamında kritik bir eşiği ve iki ana damar yönelimi işaret ediyor. Tanınmak için en çok mücadele eden gruplardan biri olan LGBTİ komünitesine yönelik nefret dalgasını engellemek yerine Trump gibi durumdan vazife çıkaranlar ve Obama gibi meselenin nefret boyutuna da vurgu yapanlar. ABD anaakım medyası ise bakış açısı olarak Trump’tan farklılaşabilmiş değil. Mesele çoğu zaman yalnızca “hangi örgüt” boyutuyla tartışılıyor ve silahlanma ya da nefret faktörü yeterince gündeme dahi getirilmiyor.
Bizim kamuoyuna döndüğümüzde ise Akit gazetesinin “sapkınlık” vurgulu haberi temel olarak bu nefretin temelindeki dinî, kültürel kodların da önemini gösteriyor. Dahası mevcut düşünce dünyamızın gidişatının Batı’daki aşırı sağın yükselişine paralel düşünüldüğünde ne kadar korkunç bir hâl aldığını da gösteriyor.
Mevcut hâliyle Twitter’da yapacağınız en basit arama dahi bu nefret ikliminin her geçen gün katlanarak büyüdüğünü ve nelerden beslendiğini gösteriyor. Birçok fenomen hesap sözkonusu LGBTİ komünitesi olduğunda teker taker dökülüyor. Bazı “cinsellik özgürlüğü” temasıyla parlatılan hesaplar sözkonusu LGBTİ bireyler olduğunda hızla “özlerine dönüyorlar”. Yani Twitter’ın üzerine örttüğümüz renkli ifade özgürlüğü battaniyesinin içinden yenilgi sonrası maç çıkışı holigan seviyesi çıkıyor. Fatih Terim’in maaşından rahatsız olmayıp maçtan sonra içtiği sudan saygısızlık çıkaranlar elbette sözkonusu LGBTİ bireyler olunca affetmeden basıyorlar küfürü ve eylemi dolaylı olarak destekliyor; Akit’in haberine iştirak ediyorlar.
Gerçekten bu ülkede birçoğumuzun güvende olmadığı, çoğunlukla uyuşmadığımız anda ölümümüze her an bir bahane bulunabileceği gerçeğiyle yüzleşiyoruz. Üstelik bu ülkede çoğunluktan olmayanların ölümünü siyasi pozisyon elde etmek için kullanacaklar haricinde pek kimsenin umurunda olmayacağımız da aşikâr. Bir önceki yazıda bıraktığımız yere döndürüyor bu da bizi: Trump’ı uzaklarda aramayın. O kulübü basan caniyi ve destekçilerini de.
Sarphan Uzunoğlu - Taraf