Bu yıl Eurovision’u “sakallı kadın” kazandı. Lakabı bu. Zaten gerçekten de pis sakalları var. Tıpkı Kurtlar Vadisi’ndeki ağır abiler gibi. Tek farkı, o artık kadın. Avusturyalı Conchita Wurst transseksüelmiş. Eminim TRT’ciler bu sonuca bakıp “İyi ki katılmadık, bu ortamda bizim ne işimiz var?” demişlerdir.
Biz puanlamayı beğenmiyoruz diye artık katılmıyoruz ama asıl meselenin puanlama olmadığını sanırım herkes biliyor. Asıl mesele Eurovision’a son yıllarda nasıl söylesem “bir şeyler” olması. Çok fazla ışıltılı, parıltılı elbiseler, kostümler, danslar, şarkılar...
Muhtelif ülkelerdeki forumlara, basında çıkan haberlere bakacak olursanız Eurovision artık dünyanın sayılı gay etkinliklerinden. Her yıl pek çok ülkeden muhtelif profildeki katılımcılar burada en iyi şarkıyı yarıştırıyor hesapta ama bu artık geçmişte kaldı. Teknik olarak şarkılar yanında kostümler, şovlar ve mesajlar yarışıyor.
O kadar çok içinde barış, insanlık, kardeşlik falan geçen şarkı var ki ortam adeta güzellik yarışması... Zaten Eurovision’da çok şey değişti ama değişmeyen şeyler de var. Her zaman ısmarlama yapılmış aynı yavanlıkta bir sürü şarkı. Bu ülkelerde bu müzik mi yapılıyor yani diye soruyorsunuz gayri ihtiyari. Hayır, açın şahane radyo uygulaması Tune In’i, bu ülkelerin herhangi birini seçin önünüze çıkan ilk radyoya dokunun, dinlemeye başlayın, hepsi şu çalan şarkılardan daha iyi şeyler çalacaktır. Denedim. “Bilimsel” olarak kanıtladım.
Kafa rahat, uzaktan kıs kıs gülerek izliyordur kesin TRT’ciler. Biliyorsunuz, biz artık aslanlar gibi kendi Türkçe Eurovision’umuzu yapıyoruz. Adı Türkvizyon. Burada da Azerbaycan falan var. En son onlar birinci oldu hatta haberiniz yok mu?
Üstelik bizim Eurovision’umuzda dert tasa yok. Kadın mı olsun erkek mi? İngilizce mi Türkçe mi? Kadın olursa ya bacakları görünürse, dekolteli olursa önemli yerlerdeki abiler arıza çıkarırsa... Aman ya bizim koltuk bu yüzden sakata gelirse... Öte yandan, milli değerlerimizi temsil edecek mi edemeyecek mi?
Nostaljik dertler tasalar...
Eurovision’un en güzel yanı ne biliyor musunuz? Halk oylaması. Siz sonucu beğenin beğenmeyin, halk oyu var.
Geçen cumartesi sakallı bir Avusturyalı kadın Avrupa Yayın Birliği’ne üye ülkelerin halkları tarafından birinci seçildi. Oylamada en fazla puanı o aldı.
Kendisini ne Rus ittifakı seçti, ne Slav dayanışması, ne Balkan birliği, ne İskandinav paktı... Bunlar bizim yarışmadan çekilme nedenimizdi hesapta.
Nasıl derler Euro-halk “sandıkta” konuştu, sandıktan sakallı kadın çıktı. Bizim içinde olmadığımız “Eurovision halkları” açık fikirli olduklarını gösterdi; tipe, şekle şemaile bakmadı, önyargılı olmadı. (Bununla birlikte hâlâ müzikten anlamadıklarını da kanıtlamış oldular.)
Guardian yazarı Euan Ferguson’a göre, geçen cumartesi Putin’e güzel bir “hareket” çekilmiş oldu, “Rise Like a Penis” (!) isimli şarkıyla. (Kazanan şarkının adı “Rise Like a Phoenix”, benzetme yazarındır). BBC’nin gay sunucusu Graham Norton çok mutluydu, “Hayalimdeki düğün gibi oldu bu final” dedi.
Herkes mutlu mesut evine döndü. Bülent Özveren konuyla ilgili yorum yapmadı.
Mehmet Tez - Milliyet
Biz puanlamayı beğenmiyoruz diye artık katılmıyoruz ama asıl meselenin puanlama olmadığını sanırım herkes biliyor. Asıl mesele Eurovision’a son yıllarda nasıl söylesem “bir şeyler” olması. Çok fazla ışıltılı, parıltılı elbiseler, kostümler, danslar, şarkılar...
Muhtelif ülkelerdeki forumlara, basında çıkan haberlere bakacak olursanız Eurovision artık dünyanın sayılı gay etkinliklerinden. Her yıl pek çok ülkeden muhtelif profildeki katılımcılar burada en iyi şarkıyı yarıştırıyor hesapta ama bu artık geçmişte kaldı. Teknik olarak şarkılar yanında kostümler, şovlar ve mesajlar yarışıyor.
O kadar çok içinde barış, insanlık, kardeşlik falan geçen şarkı var ki ortam adeta güzellik yarışması... Zaten Eurovision’da çok şey değişti ama değişmeyen şeyler de var. Her zaman ısmarlama yapılmış aynı yavanlıkta bir sürü şarkı. Bu ülkelerde bu müzik mi yapılıyor yani diye soruyorsunuz gayri ihtiyari. Hayır, açın şahane radyo uygulaması Tune In’i, bu ülkelerin herhangi birini seçin önünüze çıkan ilk radyoya dokunun, dinlemeye başlayın, hepsi şu çalan şarkılardan daha iyi şeyler çalacaktır. Denedim. “Bilimsel” olarak kanıtladım.
Kafa rahat, uzaktan kıs kıs gülerek izliyordur kesin TRT’ciler. Biliyorsunuz, biz artık aslanlar gibi kendi Türkçe Eurovision’umuzu yapıyoruz. Adı Türkvizyon. Burada da Azerbaycan falan var. En son onlar birinci oldu hatta haberiniz yok mu?
Üstelik bizim Eurovision’umuzda dert tasa yok. Kadın mı olsun erkek mi? İngilizce mi Türkçe mi? Kadın olursa ya bacakları görünürse, dekolteli olursa önemli yerlerdeki abiler arıza çıkarırsa... Aman ya bizim koltuk bu yüzden sakata gelirse... Öte yandan, milli değerlerimizi temsil edecek mi edemeyecek mi?
Nostaljik dertler tasalar...
Eurovision’un en güzel yanı ne biliyor musunuz? Halk oylaması. Siz sonucu beğenin beğenmeyin, halk oyu var.
Geçen cumartesi sakallı bir Avusturyalı kadın Avrupa Yayın Birliği’ne üye ülkelerin halkları tarafından birinci seçildi. Oylamada en fazla puanı o aldı.
Kendisini ne Rus ittifakı seçti, ne Slav dayanışması, ne Balkan birliği, ne İskandinav paktı... Bunlar bizim yarışmadan çekilme nedenimizdi hesapta.
Nasıl derler Euro-halk “sandıkta” konuştu, sandıktan sakallı kadın çıktı. Bizim içinde olmadığımız “Eurovision halkları” açık fikirli olduklarını gösterdi; tipe, şekle şemaile bakmadı, önyargılı olmadı. (Bununla birlikte hâlâ müzikten anlamadıklarını da kanıtlamış oldular.)
Guardian yazarı Euan Ferguson’a göre, geçen cumartesi Putin’e güzel bir “hareket” çekilmiş oldu, “Rise Like a Penis” (!) isimli şarkıyla. (Kazanan şarkının adı “Rise Like a Phoenix”, benzetme yazarındır). BBC’nin gay sunucusu Graham Norton çok mutluydu, “Hayalimdeki düğün gibi oldu bu final” dedi.
Herkes mutlu mesut evine döndü. Bülent Özveren konuyla ilgili yorum yapmadı.
Mehmet Tez - Milliyet