-Önce korktum çünkü yönetmenlik zor. Oyuncu olarak daha rahatsın. Yönetmenlikte bütüne hâkim olman gerekiyor. Bir de çocukların hepsi okuldan öğrencilerimdi. Onların çok iyi bir perfonmans sergilemelerini istedim. Sorumluluk hissettim.
Ama başardılar! Şahaneler! Oyunculukları üzerine çok çalıştık. Çünkü hiçbiri gay değil…
Gay olmayan birinin gay’i oynaması zor mudur?
-Hem de nasıl. Vücut ritmini bulabilmen için, belli bir dönem geçirmen gerekir. Bakış açısı keşfetmen gerekir. Yumuşaman gerekir. Bayağı çalıştık…
Oyun neyi anlatıyor?
-Faşist bir rejimin, insanları nasıl yaşayan ölü haline getirdiği, sonra da öldürdüğü. Buna direnmenin tek yolu da aşk.
Mesaj var mı bize?
-Olmaz mı? Hepimize var! Karşı çık, yaşamda olduğunu idrak et ve bunu hatırlat!
Hangi gerekçeyle bu oyunu seçtin?
-Hani bu gençler, “Kahrolsun bağzı şeyler!” diyorlar ya, işte o hali deneyimlemelerini istedim.
Ayşe Arman - Hürriyet
http://www.hurriyet.com.tr/magazin/haber/25547510.asp